ORATORIA IV

Os dezaséis alumnos/-as de 2º de ESO, que cursan a materia de Oratoria, convertéronse agora en autores e autoras de discursos. Como sinala o curriculum LOMCE, o alumnado debe coñecer tanto discursos orais coma escritos nos que poidan tomar contacto cos rasgos da oralidade e cos recursos de persuasión.

Pois ben, a situación de aprendizaxe creada partiu da hipótese de atopárense no remate do curso 2024-2025 e durante a suposta celebración do acto de graduación para o alumnado de 4º de ESO.

Lede os discursos creados, pois, como resultado das actividades previas deseñadas para que saísen airosos desta empresa.

Por certo, o cadro elixido leva por título "Demóstenes practicando Oratoria" e o seu autor é o pintor francés Jean Lecomte du Nouÿ. 

"Buenas tardes a todos y a todas: compañeros, profesores y familias visiblemente orgullosas y emocionadas.

Hoy, como sabéis, estamos aquí para anunciar el principio del fin. El fin de una etapa muy importante para nuestro desarrollo como personas y para nuestra vida en general.

Estos cuatro años los hemos pasado esperando que acabaran para, entonces, poder desplegar nuestras alas y poder volar. Pero, ahora que estamos frente al abismo, tenemos unas ganas inmensas de volver atrás y regresar al principio, a los pasillos abarrotados en los cambios de clase, a los recreos excesivamente cortos y a los temibles exámenes de Historia.

Estas vivencias, desgraciadamente o afortunadamente (dependiendo de quién lo vea), no volverán.

¿Pero sabéis qué? Ahora empieza lo bueno: decidir nuestro futuro, descubrir cosas buenas y no tan buenas, demostrar que somos una generación que puede aportar muchas ideas a este mundo y que tenemos mucho que decir.

Y, por estas razones, por habernos ayudado (a veces, obligado) en tantos momentos, quisiera expresar nuestra gratitud a los profesores/-as, sobre todo a aquellos que, después de tantos años, siguen teniendo la misma vocación de enseñar que el primer día; a nuestras familias, por soportar nuestra adolescencia lo mejor que supieron; y a nuestros amigos y compañeros, que han cambiado con el paso del tiempo, se han ido o simplemente han dejado de ser.

A todos, en fin, muchas gracias por vuestro tiempo y por vuestro cariño.

Hasta siempre". (Carme Collazo Couñago, 2º ESO C)

"Queridos compañeros/-as, profesorado y familias:

Lo primero que deseo mencionar es el placer de dar un discurso de despedida en este lugar lleno de recuerdos. Hoy este acto marca el fin de una etapa y abre otra nueva: uno de los caminos más importantes para muchos y muchas de nosotros.

Y en este final de etapa, bajo este mismo techo de la sala de usos múltiples de nuestro instituto todos y todas compartimos la felicidad y la gratitud hacia nuestros profesores y profesoras.

El instituto, lo queramos o no, fue siempre nuestra segunda casa. Todos nuestros compañeros y compañeras hacen el papel de una gran familia.

Muchos profesores y profesoras nos dieron una gran parte de su sabiduría para poder seguir adelante. Con otros, en cambio, vivimos momentos que no me gusta recordar.

En este mismo lugar hace tres años, vivimos un maravilloso momento con los alumnos y las alumnas de Bachillerato que, aunque ya no estén entre nosotros, siempre nos quedaremos con la imagen de que fueron los temibles mayores de Bachillerato. Representaron para los pequeños del instituto una obra de teatro fácil de entender. Ese curso yo estaba en 2º de ESO y, sin duda, fue un año que me marcó mucho.

Hacia el futuro siempre hay que ir con la cabeza alta. Nadie te puede derrumbar, excepto tú misma. Acabamos de superar la segunda fase de aprendizaje y la vida está siempre en una continua transformación, claro está que para mejor.

Estos cursos ya superados fueron obligatorios pero, para querer ser alguien, hay que destacar y, para destacar, tienes que saber. Esta es una clave de vida: el continuo aprendizaje.

Espero que todos y todas elijamos el camino correcto que nos lleve a la felicidad y al cambio en positivo. Gracias, pues, por estar hoy aquí y por enseñarme con todos mis recuerdos y vivencias a descubrir un nuevo yo.

Gracias a todos y a todas". (Abril Nieto Moráguez, 2º ESO A).

"Estimados profesores/-as, familiares y amigos:

Hoy estamos aquí, circunstancia que nadie esperaba, por lo que es un gran día tanto para mí como para vosotros. Es un día que hace tres años me parecía tan lejano y, también, hace unos días, tan inminente.

Quisiera expresar mi gratitud a muchas personas, entre ellas a Catalina Míguez, nuestra profesora de Oratoria, la cual nos enseñó a escribir discursos como este. Sin ella ahora mismo estaría hecho un lío y muerto de vergüenza.

También quería dar las gracias a Óscar, nuestro profesor de Matemáticas llamado el jefe de estudios, que nos enseñó las ecuaciones de primer y segundo grado, aún cuando la mitad de la clase no entendía nada; y a Miguel Lamelas, con sus esquemas inentendibles para que aprendiésemos a hacerlos nosotros y que nos han servido en adelante.

Aunque algunos ya no estén, han sido unos años maravillosos: los entroidos con los profesores disfrazados, los magostos con sus castañas... Pese a que cada año cambiase nuestra clase, hemos estado siempre juntos. Aún recuerdo, como si fuese ayer, el día en el que fuimos a ese parque acuático gracias a nuestro compañero Xandre y su dibujo para clases sin humo.

El tiempo pasa volando y hay que aprovecharlo: en dos años ya estaremos en las pruebas ABAU y, después, en la Universidad. Hay que vivir la vida como si fuese el último día, así sabrás lo que es la verdadera felicidad. Realmente, estoy agradecido con todo el mundo que me ha acompañado ya que me ha ayudado en todo.

Gracias a todos y buenas noches". (Máximo Lorenzo Rodríguez, 2º ESO B)

"Hola a todos y a todas:

Me alegra mucho estar hoy aquí. Pensé que nunca llegaría este momento y me enorgullece decir que hoy, aquí y ahora está pasando. Primero, quiero darles las gracias a todas las personas que nos acompañan: profesores/-as, compañeros/-as, familias y al equipo directivo del instituto. Porque, aunque no me conozcan, me alegra que estén aquí ya que tengo mucho que decir.

En segundo lugar, deseo darle las gracias a una profesora que me marcó y ayudó mucho, que desgraciadamente se jubiló el año pasado: a Almudena, profesora de Religión, nunca la olvidaré.

Como no todo son desgracias, un momento genial sucedió cuando mi clase en 2º de ESO fuimos de excursión a un parque acuático después de ganar un concurso y también acudimos a una obra de teatro. Pero, ¿a quién no le gustan las excursiones?

También viví momentos emocionantes, aunque decisivos, como cuando viajé a Irlanda durante un programa de intercambio pese a que tenía que hablar inglés todo el rato.

Pero, basta de hablar del pasado. Ahora, con este título ya puedo empezar a estudiar lo que siempre quise, un bachillerato de Ciencias que me permita ejercer como veterinario.

Ahora bien, todos estos logros no los habría alcanzado sin las personas que siempre estuvieron conmigo, familia y amigos, en especial Bruno, que no está aquí porque tuvo que irse a Italia a causa del trabajo de su padre.

Gracias". (Breixo Díaz Álvarez, 2º ESO C).


Comentarios

Publicacións populares deste blog

AS EXPOSICIÓNS EN 1º DE ESO

PINTURAS CON PALABRAS

GREGUERÍAS DE 4º DE ESO